کارشکنی در احیای آب دریاچه ارومیه

عضو کابینه دولت دوازدهم درجمهوری اسلامی خاطرنشان کرد: بزرگ ترین چالش ما در راستای احیای دریاچه ارومیه کارشکنی مسئولان محلی آذربایجان غربی در دو سال نخستین برنامه احیای دریاچه ارومیه بود. دولت همکاری کامل را انجام می داد اما مدیران استانی و استاندار با ما همکاری نمی کرد و نمی دانست که دود این عدم همکاری به چشم همه مردم منطقه خواهد رفت.

او ادامه داد: مشکل اصلی که دریاچه ارومیه پس از خشک شدن ایجاد می کرد گرد و غبار بود و در وهله بعد تغییرات دما در اثر خشک شدن دریاچه ارومیه گریبان آن منطقه را می گرفت. مردم در این عرصه همکاری خوبی با ما داشتند اما مدیران انرژی زیادی از ما گرفتند. وزیر کشور به ما گفت یا نباید دریاچه را احیا کرد و یا باید استاندار را تغییر دهم. از سوی دیگر تحریم ها و کمبود منابع برای ما سختی های مضاعفی ایجاد کرد.

کلانتری تصریح کرد: طی مدت ۴ سال توانستیم وضعیت دریاچه ارومیه را تثبیت کنیم و با یک سال و نیم تاخیر در پایان سال ۱۴۰۶ دریاچه ارومیه به حد استاندارد می رسد. امروزه بیش از ۹۵ درصد از مسئله گرد و غبار در منطقه آذربایجان حل شده است. در آن منطقه ۱۳ میلیارد تن نمک وجود دارد و این نمک در حال زیر و رو کردن زندگی مردم بود و این گرد و غبارها سبب می‌شد نور خورشید تجزیه شود و سلامت مردم را با خطر مواجه کند.

اوافزود: از شرق زاگرس تا مرزهای شرقی، بی‌آبی بیداد می‌کند. گرد و غبارها امروز حاصل همین بی آبی است. اضمحلال مواد ژنتیکی گیاهی و جانوری امروز با ما چه کرده است ؟ این یعنی از بین بردن تمدن کشور ما.

کلانتری ادامه داد: از بین رفتن این مواد ژنتیکی باعث از بین رفتن کشور می‌شود. امروزه فرسایش خاک زاگرس یک معضل جدی است و سبب می شود تا ده ها هزار جنگل در این منطقه سالانه از بین روند اما زمانی که مقدار کمتری جنگل به واسطه آتش سوزی از بین رود صدای همه در می‌آید. قطعا آن مقدار کمتر جنگل که در آتش سوزی ها از بین می‌رود مهم است اما مقدار بسیار بیشتری نسبت به آن جنگل‌های بلوط در زاگرس از بین می رود و هیچ‌کسی هیچ کاری نمی کند.

رئیس سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به مشکلات خاکی کشور اظهار کرد: به علت سیاست‌های بی‌تدبیرانه در جنگل‌ها، با این استدلال که مردم گرسنه نمانند گندم کاشته و زمین را شخم می زنیم و خاک به واسطه بادها جا به جا شده است و به سنگ مادر خورده‌ایم و آب بارش‌ها نیز در خاک فرو نمی رود و خاک با بی آبی مواجه می شود و به تدریج از بین می رود. وقتی خاک از بین برود دیگر نمی شود کاری کرد و به همین علت امروز ده ها هزار هکتار از جنگل های زاگرس از بین می رود. این نوع نگرش ها واقعا نگران کننده است.