انباشت ثروت مسئولان رژیم و سفره های خالی زنان سرپرست خانوار ایرانی

طی ۱۰سال گذشته شاهد افزایش چشمگیر جمعیت زنان سرپرست خانوار بودیم. با رسیدن جمعیت این زنان به دست کم ۴ میلیون نفر، بیش از ۱۵ میلیون نفر تحت سرپرستی این زنان هستند. جمهوری اسلامی  همواره با اسم آوردن از طرح هایی با عناوین طولانی مانند طرح توانمند سازی زنان سرپرست خانوار سعی دارد خود را حامی این زنان محروم نشان دهد. اما شرایط نامناسب زندگی و سفره های خالی زنان سرپرست خانوار آشکار ترین نشانه از ناکارآمدی سیاست های رژیم در این خصوص بوده است.

این در حالی است که بزرگترین کارفرمایان در ایران خامنه ای و سپاه پاسداران هستند و «ثروت کلیه نهادهای اقتصادی بیت خامنه ای، معادل هزار میلیارد دلار می شود.» (روزنامه حکومتی مستقل -۱۲ خرداد ۱۳۹۹) در نیمه اول سال ۹۹، «۶۰۰هزار میلیارد تومان رانت به جیب فولادی ها، پتروشیمی ها و صاحبان معادن رفته» (روزنامه حکومتی رسالت – ۲۴ مهر ۱۳۹۹) از سوی دیگر حدود ۹۸۰۰واحد تولیدی تعطیل شده است. (روزنامه حکومتی شرق – ۲۴ فروردین ۱۴۰۰)

حبابی فریبنده به نام طرح توانمند سازی زنان سرپرست خانوار

رئیس انجمن مددکاری، موسوی چلک در مورد طرح توانمند سازی گفت حمایتی مبتنی بر «توانمند سازی» از این زنان صورت نگرفته است. وی این طرح را بی محتوا خواند که از توانمند سازی و وجود زمینه اشتغال و استقلال برای این قشر محروم خبری نیست. جعفر بای یک آسیب شناس، این طرح را «حبابی فریبنده» نامید. وی همچنین اذعان کرد که هیچ وقت «نگاه بنیادی و زیرساختی در این حوزه» وجود نداشته است. (روزنامه حکومتی جام جم -۲۱ فروردین ۱۴۰۰)

تنها کاری که از سوی دولت نا بکار  انجام گرفته پرداخت مستمری آن هم تنها به بخش بسیار کوچکی از این زنان است. جالب این که این مستمری هم که بنا بر قانون پرداخت می شود همواره پایین تر از رقمی است که باید باشد. (روزنامه حکومتی جام جم -۲۱ فروردین ۱۴۰۰)

جمهوری اسلامی ، برای چپاول بیشتر و تأمین سود حداکثر برای دستگاه های حاکم حتی قوانین خودش در مورد حداقل دستمزد را زیر پا می گذارد.

حداقل دستمزد یک میلیون و ۸۳۵هزار و ۴۲۶تومان یعنی حدود یک سوم همان سبد معیشتی ناقص تعیین شد. (محمد شریعتمدار وزیر کار دولت روحانی – ۲۱ فروردین ۹۹)

دستمزد زنان کارگر همواره بسیار پایین تر از مردان بوده و در این مورد نیز با ستم مضاعف سیستماتیک روبه رو هستند.

این در حالی است که خط فقر برای یک خانوار ۴نفره، ۱۰میلیون تومان می باشد.

در سال ۱۴۰۰ یکی از تبعیضاتی که به دلیل زن بودن بر زنان سرپرست خانوار تحمیل می شود عدم پرداخت حق عایله و فرزندان است. ۶۰۰هزار تومان حق عایله و فرزند است که همین رقم ناچیز را هم به زنان نمی دهند. در حالی که در زمان اشتغال هم زنان و هم مردان به یک میزان حق بیمه پرداخت کرده بودند.

یک زن که از کارگران بازنشسته و نان آور خانواده است در مورد سفره های خالی زنان سرپرست خانوار و حقوق دریافتی خود گفت: من یک خانم بازنشسته هستم که با ۲۰ سال سابقه کار در سن ۴۲ سالگی در سال ۹۸ بازنشسته شده بودم. در خوش بینانه ترین حالت این مستمری جوابگوی مخارج ۱۰روز من و خانواده ام است یا فقط هزینه اجاره خانه را بدهم. شوهر این خانم بیکار و ورشکسته شده و حتی توان پرداخت حق بیمه اختیاری اش را هم ندارد چه رسد به مخارج خانه و اجاره خانه!