اولین سالگرد سرنگونی هواپیمای بوئینگ ۷۵۲ توسط سپاه پاسداران خامنه ای و « نه می بخشیم و نه فراموش میکنیم ! »
پرواز شماره ۷۵۲ خطوط بین المللی اوکراین از مبدأ تهران به مقصد کی یف در تاریخ ۱۸ دیماه ۱۳۹۸ ( ۸ ژانویه ۲۰۲۰) درساعت ۶:۱۹ صبح اندکی پس از برخاستن از فرودگاه خمینی تهران هدف ۲ موشک پدافند هوایی سپاه قرار گرفته و در ۱۵ کیلومتری فرودگاه در نزدیکی روستای خلج آباد شهرستان شهریار ساقط و تمامی ۱۷۶ سرنشین این پرواز جان باختند. سران رژیم بلافاصله علت سقوط را نقص فنی اعلام کردند و در مقابل ادعاهای کارشناسان بین المللی مبنی بر هدف قرار گرفتن هواپیما، این ادعا را رد و آنرا “دروغ محض ” خوانده و حتی سناریوی نقص فنی قبل از پرواز و آتش گرفتن هواپیما را طرح کردند.
روز بعد مقامات امریکایی با استفاده از تصاویرماهواره های شناسایی مادون قرمز در فضا، با اطمینان شلیک و نزدیک شدن دو موشک سطح به هوا به بدنه هواپیما را نشان دادند و نهایتا نیویورک تایمز با بررسی یکی از فیلمهای منتشر شده در شبکه های مجازی که برخورد موشک به هواپیما را نشان میداد، صحت آنرا از طرف کارشناسان خود تأیید کرد.
در نتیجه رژیم که با این فیلم گیر افتاده و راهی برای کتمان بیشتر حقایق نداشت، در تاریخ ۲۱ دیماه یعنی ۳ روز پس از این جنایت ، ستاد کل نیروهای مسلح رژیم را به صحنه فرستاد تا در اطلاعیه ای علت سقوط را چرخش هواپیما و نزدیک شدن به یک سایت حساس نظامی و ” شلیک غیر عمد در تشخیص شیء پرنده و خطای انسانی” اعلام کند، البته این اطلاعیه ساعاتی بعد از روی سایت برداشته شد و هم کشور اکراین و هم سازمان هواپیمایی کشوری نیز چرخش غیر معمول را رد کردند.
سپس حاجی زاده فرمانده هوافضای سپاه به صحنه فرستاده شد و سعی کرد با صحنه سازیها طوری وانمود کند که این یک خطای ناگزیر یک شخص بوده که هواپیما را با موشک کروز اشتباه گرفته است، در این میان مشخص شد که در همان ثانیه اول همه سران رژیم اطلاع داشتند که این هواپیما توسط واحد پدافند خودی سرنگون شده ، ولی عمدا بمدت ۳ روز آنرا قاطعانه انکار میکردند تا بتوانند با نیرنگ از زیر طبعات بعدی این جنایت بگریزند.
پس از آن رژیم با تمام توان نظامی – اطلاعاتی خود سعی کرد که با کنترل و تهدید خانواده های جانباختگان و مردم معترض – با پایین گرفتن سر خود و یا حتی با دادن حق السکوت و رشوه ، صحنه را آرام کرده ، از پاسخگویی به این جنایت فجیع بگریزد ( نظیر کارهاییکه در همه اقدامات جنایتکارانه اش انجام میدهد) و اگر موضوع فقط به داخل ایران برمیگشت، این خط را پیش میبرد، ولی چون ۶ کشور اروپایی و آسیایی درگیر این کیس شده بودند، نتوانست این سیاست را پیش برده و ناگزیر به اعتراف شد.
بعد از برعهده گرفتن رسمی این جنایت، رژیم خط اتلاف وقت برای رسیدگی به آن را در پیش گرفت و با بلوک کردن جعبه سیاه و عدم تحویلدهی به کارخانه سازنده و کشور خریدار وکشورهای درگیر در این پرونده، سعی دارد تا با کهنه کردن و به فراموشی سپردن این جنایت ، بدون پرداخت هیچ بهایی از این بحران خارج شود.
جالب است که بدانیم در جریان این حادثه حتی یک مقام دون پایه رژیم مورد مواخذه قرار نگرفته و حتی تعلیق نشده است و تنها با طرح یک فرد دستگیر شده مجهول الهویه ، سعی میکنند که مقصر را یک سرباز دون پایه آنهم بصورت غیر عمد جلوه دهند . در حالیکه که حتی یک اتفاق کوچک از این نوع در یک کشور خارجی، باعث استعفاء یا سقوط دولت ها میشود.
در زمینه داخلی نیز با شهید نامیدن جانباختگان این جنایت هولناک سعی در خاموش کردن خانواده ها نمود، امری که توسط خانواده ها رد شد و همچنان خواستار بررسی و محاکمه عوامل دست اندر کار میباشند.
اکنون بعضی از کشورهای درگیر در این پروژه تئوری عمدی بودن ( و نه خطای انسانی ) این جنایت را روی میز آورده اند ، موضوعی که در بررسی جعبه سیاه و اخبار و شواهد صحنه روشن میکند که سران رژیم بطور آگاهانه قصد سرنگونی هواپیمای مسافربری برای مقاصد سیاسی را داشته اند ، ولی نتوانسته اند خط خود را پیش ببرند.
حال یکسال بعد از این حادثه، ۱۷۶ جان از دست رفته و بدون پاسخ ، تعداد بسیار بیشتری خانواده از هم پاشیده و تعداد بیشتری قلبهای جریحه دار ، چشم براه پاسخی از مسئولین یک کشور بدون قانون و بدون پاسخگو بسر میبرند.
ولی باید به این رژیم جنایتکار گفت که : اگر منتظر فراموش کردن این جنایت و عدم پاسخگویی به مردم هستید، خیالتان جمع باشد که ما ” نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم”
محسن ترکمن
۱۸ دیماه ۹۹
نظرات بسته شده است.