چوب حراج مافیای حکومتی بر کالبد شکننده تالابها و مراتع کشور 

چوب حراج مافیای حکومتی بر کالبد شکننده تالابها و مراتع کشور

 

در حالیکه بیش از ١۵ طرح پتروشیمی در ایران، از جمله پتروشیمی زنجان، کازرون، مسجد سلیمان، ممسنی، فسا، داراب، جهرم، بروجن و…، بدلیل عدم تامین بودجه یا مشکلات تامین آب و سوخت نیمه کاره رها شدهاند، شروع به ساخت مجتمع پتروشیمى میانکاله در میان مراتع بکر و تالاب، غیر منطقى و ضربهای جبران ناپذیر به محیط زیست کشور محسوب میشود.

و این در شرایطی است که این پروژه به لحاظ زیست محیطی و اکو سیستم مورد مخالفت سازمان محیط زیست به عنوان متولی و نگاهبان زیست محیط کشور بوده و چهار ابهام اساسی و بر پایه ای دانش زیست بوم را معاونت انسانی سازمان محیط زیست در تاریخ هفدهم فرودین سال جاری خطاب به مدیر عامل پتروشیمی و کاربدستان حاکمیتی ارسال داشته است که بدین شرح می باشد:

۱- ارزیابی توان اکولولوژیک جهت بارگذاری واحدهای پتروشیمی، آب‌شیرین‌کن و پروژه‌های پی‌آیند.

۲-  بررسی اثرات تجمعی آب‌شیرین‌کن بر مناطق تحت مدیریت سازمان و اکوسیستم دریا

۳- بررسی میزان و اثرات ناشی از خروجی‌های آلاینده گازی و پساب صنعتی حاصل از فرآیند بر اساس اسناد فنی طرح (ارزیابی اثرات زیست محیطی)

۴- ارائه برنامه مدیریت و پایش زیست محیطی مناسب

و نکته اینکه دادستان کل کشور و حتی ریاست جمهوری، رژِیم نیز دستور توقف پروژه را رسما صادر کرده­اند اما گویا مافیایی که پشت این پروژه تخریب گر قرار دارد دارای چنان قدرت ماورایی بوده که علی رغم چنین مخالفت هایی گسترده حتی در راس سران حاکمیت ، همچنان اصرار به اجرای این پروژه داشته و بر اساس اخبار و مستندات انتشار یافته از سوی رسانه های داخلی این پروژه همچنان در حال اجرا می باشد.

و شگفت اینکه آنگونه که در رسانه ها طرح شده، سهام دار اصلی پروژه پتروشمی میانکاله یک ابر بدهکار بانکی به نام عبدالله عبدی است که تنها در یک حکم قضایی به علت خودداری از پرداخت دو هزار و هفتصد میلیارد تومن معوقات بانکی به هفت سال زندان محکوم شده است. برای درک ابعاد این بدهی کافی است به این بسنده شود که این رقم از مجموع ردیف بودجه سالانه دو سازمان بهزیستی و حفاظت از محیط زیست بیشتر است.

به استناد شواهد و منابع آگاه مستقل و متعدد، عبدالله عبدی در مقابل تصاحب ۹۰ هکتار از ذی قیمت ترین اراضی بکر کشور، پول درشتی در سطوح بسیار بالای پخش کرده و با این پول پاشی توانسته حتا نظر مثبت امام جمعه و نمایندگان استان را نیز جلب نمایند و طرفه آنکه یکی از نمایندگان استان ،در گفتاری سخیف اعلام می کند که پتروشیمی میانکله فقط به مردم استان مربوط میشود و احدی حق دخالت ندارد!

عجبا! مگر کشور ملوک‌الطوایفی اداره می شود که نماینده ای با کمتر از پنجاه هزار رای در یک استان چهار میلون نفری بخواهد در خصوص زیست بوم یک کشور که متعلق به تمام باشندگان ایران می باشد چنین دیدگاهی داشته باشد؟

آیا همین نگاه های منطقه و قوم محور نبوده که کشورثروت و بزرگ ایران را دچار سرنوشتی کرده که حتا هوا و آب سالم نیز نداریم؟

بر اساس کدام منطق و خرد دانش بنیان عده ای تلاش دارند تا منافع یک ملت،کشور را فدای منافع خویش بکنند؟

جنگلهای هیرکانی را سالهاست به مرز نابودی کامل رسانده اید، از جنگلهای بلوط زاگرس را چوب حراج زده اید، عموم تالاب های کشور را خشکانیده اید و حال روز زاینده رود آن است که می بینیم و فرو نشست ابنیه های تاریخی شهر تاریخی اصفهان و بیچارگی کشاورزان آن منطقه کمترین آسیب ندانم کاری ها و مافیای آب بوده و حکایت هور العظیم و تالاب های گاو خونی و هامون، انزلی و دریاچه ارومیه نیز حکایت چشم پُر آب یک ملت است.

بدین روی ما سازمانها، و کنشگران مدنی، سیاسی امضاء کننده این بیانیه ضمن محکوم کردن این اقدام ضد ملی، مخالفت خود را با اقدامات اینچنین که در لوای پروژه های عمرانی و اشتغال زایی در دست اجرا می باشد اعلام و هشدار می دهیم که ملت ایران در دفاع از منافع خود از هیچ قدرت و مافیایی بیم و هراس نخواهد داشت و سرانجام چپاول گران و خیانت پیشگان به این سرزمین بی گمان سرانجام عبرت آموزی خواهد بود.

فهرست اولیه امضاها، به ترتیب حروف الفبا:

شکوه افسای، فعال مدنی مقیم سوئد

آلان اکباتانی، (جنبش نجات ملی)

شهلا انتصاری

آرش آذرخش، شورای آزادی­خواهان سوسیالیست

مهندس مهدی آشوغ، فعال حقوق بشر

حمید بی­­آزاد آ

دیانا بیگلری، عضو هیات مدیره جنبش وحدت ملی ایرانیان

امیر پاکباز  فعالی حقوق بشری

عصمت پرهیزگار، فعال مدنی مقیم سوئد

سارا پرهیزگاری، فعال مدنی مقیم سوئد

حجت پور نصیری، فعال مدنی مقیم سوئد

سهیلا پوریان، فعال حقوق زنان

ماندانا تبسم، فعال سیاسی مقیم سوئد

محسن ترکمن، نهاد همبستگی ملی

جهان شهان­بین

کامران چاتل، فعال سیاسی ساکن ترکیه

دکتر خلیل خلیل­پور دارستانی، بنیانگذار زنجیره هم­اندیشان ملی ایران

پگاه خوش روی، فعال مدنی مقیم سوئد

سمانه خوش روی، فعال مدنی مقیم سوئد

گل­ندام خوشامن، حزب کومله

داریوش درشتی، حزب ایران نو

دکتر علی راد، جبهه فراگیر ملی ایران

دکتر روح الله رحیم­پور، پژوهشگر تاریخ

امیر رزاقی، جبهه ملی ایران

مهوش رزاقی، فعال مدنی مقیم سوئد

مهندس اشکان رضوی، جبهه ملی ایران

مهندس کورش زعیم، جبهه ملی ایران

محمد حسن سرخه ای، فعال مدنی مقیم سوئد

جمال سلماسی، فعال مدنی مقیم سوئد

مراد سمسامی، فعال مدنی مقیم سوئد

ولی شریف­پور، مدیرمسئول شبکه جهانی شهروند

عادل شریفی، روزنامه­نگار ساکن ترکیه

حشمت­الله طبرزدی، دبیرکل جبهه دموکراتیک ایران

سمانه طهماسب، فعال مدنی مقیم سوئد

حسین علیزاده، دیپلمات سابق

مالک فرزانه پور، فعال مدنی مقیم سوئد

رحیم فلاحت­ نژاد، نهاد همبستگی ملی

یاشار قره­داغی، جبهه ملی ایران

پری کاردان، فعال مدنی مقیم سوئد

بهنام کراده، فعال سیاسی مقیم سوئد

دکتر اکبر کریمیان، فعال ملی

رسول کمال، شاعر در تبعید

اصغر کیانی، فعال سیاسی

محمد ابراهیم کیانی، فعال رسانه ای

علی محبی­زاده، نهاد همبستگی ملی

جمال محمد قانی، فعال مدنی مقیم سوئد

سامان محمدی، فعال مدنی مقیم سوئد

پردیس مدرسی، فعال چپ

اسماعیل مرادی

کورش مظفری، جبهه ملی ایران

سام منتظری

محمد منظرپور، دبیر سیاسی جبهه فراگیر ملی ایران

سیدرضا موسوی، دبیر کل، جبهه فراگیر ملی ایران

محمد مهدوی­فر، از امضا کنندگان بیانیه ۱۴ نفر

مهندس بیژن مهر، جبهه ملی ایران

پوران ناظمی

حسن نایب هاشم، فعال حقوق بشر

مسعود نقره­کار، مورخ

محمد نوح روش، فعال مدنی مقیم سوئد

دکتر عطا هودشتیان، استاد دانشگاه مقیم کانادا

مرتضی یکتایی، فعال مدنی مقیم سوئد