کارنامه ابراهیم رئیسی در سرکوب زنان

رئیسی در میان مردم ایران به «جلاد ۶۷» شهرت دارد. وی کاندیدای اصلی خامنه ای در انتخابات فرمایشی ۱۴۰۰ ایران است و با مخالفت گسترده ای به خصوص از سوی زنان و جوانان روبرو است.

در یک کلام ابراهیم رئیسی اعتبار خود را با کارنامه ای ۴۰ساله در اعدام و سرکوب و به مثابه یک قاتل سنگدل در میان اوباشان جاهل هیأت حاکمه کسب کرده است.

خامنه‌ای ابراهیم رئیسی را در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۹۷، به ریاست قوه قضائیه منصوب کرد. طی دوره ریاست او،‌ زنان و دختران ایران، مصادیق مشخصی از خشونت علیه حقوق پایه ای خود، محدودیت های بیشتر در فعالیت های اجتماعی و نیز دستگیری،‌ زندان و شکنجه را تجربه کرده اند.

سوابق و سمت های او طی ۴دهه گذشته:

پس از قتل ‌عام زندانیان در تابستان۱۳۶۷: دادستان انقلاب تهران، رئیس بازرسی کل کشور، معاون اول قوه قضائیه،‌ دادستان ویژه روحانیت،‌ رئیس شورای نظارت بر صدا و سیما، دادستان کل کشور، تولیت آستان قدس رضوی و ریاست قوه قضائیه و مشارکت در سرکوب و کشتار بیش از ۱۵۰۰ تظاهر کننده از جمله ۴۰۰ زن در آبان ۱۳۹۸ و زندانی کردن و شکنجه و سرکوب ۱۲هزار تظاهر کننده به جرم آزادیخواهی، صدور حکم زندان و اعدام از طریق شکنجه و گرفتن اعتراف های اجباری، تا جایی که به همین جرم در ۲۰۱۹ در لیست تحریم های آمریکا قرار گرفت!

صدور احکام اعدام و شلاق برای زنان و دختران ایران

اعدام دستکم ۳۰ زن
صدور حکم ۱۶۲۰ ضربه شلاق برای دستکم ۲۴ زن. این زنان طیف اجتماعی وسیعی را شامل می شده اند. از فعال کارگری و دانشجویی تا ورزشکار، روزنامه نگار، وکیل و معترض خیابانی.
سلبی مرندی، ۸۰ساله، تنها به دلیل پیگیری وضعیت فرزند زندانی اش در دفتر اجرای احکام دادگستری شهر خوی ۷۰ضربه شلاق دریافت کرد. این «مادر»‌ زندانی پس از متحمل شدن ضربات سنگین شلاق،‌ در حالی که توانایی حرکت خود را از دست داده بود برای تحمل ۸ماه حبس به زندان خوی منتقل گردید.
در نمونه وحشیانه دیگر، یک زن زندانی در لاکان رشت، قبل از آزادی متحمل ۱۰۰ضربه شلاق شد. وی پیش از این، ۱۵سال را در حبس گذرانده بود.

شکنجه و اعتراف اجباری در حبس و بازداشت

طی دوره ریاست رئیسی بر قوه قضائیه، علیرغم فضای سانسور و اختناق حاکم، گزارشاتی هر چند کم، ولی تکان دهنده از وضعیت زنان زندانی به بیرون از زندان رسید که نشاندهنده نوک «کوه یخ» عظیم درد و رنج نهان در زندانهای مخوف و شکنجه گاههای زنان بود. طبق این گزارشات:

دستکم ۳۶زن زندانی در معرض شکنجه و اذیت و آزار قرار گرفته اند.
دستکم ۶زن شامل فعال محیط زیست، فعال مدنی، فعال فرهنگی و بازداشتی اعتراضات آبان۹۸ زیر فشار برای تن دادن به اعترافات اجباری قرار داشته اند.
نمونه ای از اعتراف اجباری: الهه درویشی، ۱۹ ساله است که به هنگام دستگیر شدن باردار بوده است. وی به دلیل فعالیت سیاسی همسرش دستگیر می شود و کودک خود را در زندان به دنیا می آورد. مأموران زندان پیش از وضع حمل، الهه درویشی را تهدید کردند که «اگر آنچه را که می خواهند ننویسد خود او و فرزندی را که در شکم دارد خواهند کشت.»
نمونه هایی از شکنجه:‌

لمیاء حمادی، در بازداشت، هدف شکنجه های سخت قرار گرفت. ماموران،‌ او را با شوک الکتریکی سوزاندند. بعد از شکنجه های فراوان او را به اطلاعات تهران انتقال داده و پس از ۶ماه شکنجه و بازجویی به زندان سپیدار اهواز منتقل کردند.

سکینه صگور، ٣۵ ساله، باردار، پس از شکنجه های طولانی با جسمی خونین، در حالیکه دستبند به دست و زنجیر به پایش زده بودند، جهت زایمان به بیمارستان منتقل شد تا نوزادش را به دنیا بیاورد.

دستگیری و بازداشت معترضین

طی دوره ریاست رئیسی بر قوه قضائیه، هزاران فعال زن در اعتراضات خیابانی، بازداشت و هدف انواع فشارها قرار گرفته اند. بستگان شهیدان و اسیران اعتراضات نیز از این فشارها مستثنی نمانده اند.

خانواده دستکم ۳ شهید قیام آبان ۱۳۹۸ (شبنم دیانی، آزاده ضربی و فرزاد انصاری فر) تهدید شده اند که در مقابل کشتار عزیزان شان سکوت کنند و علت مرگ آنان را تصادف و حوادث طبیعی جلوه دهند.
در این میان، فاطمه داوند از معترضین آبان ۹۸ در بوکان بازداشت و به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. این زندانی توسط دادگاه شهر بوکان به ۵ سال و پنج ماه حبس و ۳۰ ضربه شلاق محکوم گردید. فاطمه داوند، ۴۲ ساله، مادر سه فرزند می باشد.
در نمونه ای دیگر، خانم بدریه حمیداوی، مادر شهید قیام آبان ۹۸ علی تمیمی، در ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ به دلیل مشارکت در مراسم عید فطر در اهواز دستگیر شد.
فشار بر بستگان قربانیان، اعضای خانواده قربانیان پرواز اوکراین را نیز در سال اخیر شامل شده است. به گزارش دیدبان حقوق بشر،‌ چندین خانواده گفتند که مقامات که غالباً لباس شخصی به تن داشتند، در مراسم عمومی و خصوصی یادبود عزیزانشان شرکت کردند. خانواده‌ها همچنین گفتند که مقامات به آنها اجازه ندادند پیکر عزیزانشان را ببینند. مادر یکی از قربانیان گفت «تا حالا نمی‌دانم که واقعاً پسرم را دفن کرده‌ام یا نه».

زندان در شرایط کرونا

طی دوره ریاست رئیسی بر قوه قضائیه، با وجود شیوع کرونا در زندان ها، زندانیان از مرخصی محروم شدند. آنها به این ترتیب، در معرض یک کشتار جمعی و خاموش قرار گرفتند:

دستکم ۷۶زن زندانی در زندان های کشور مبتلا به کرونا شدند و از رسیدگی های ضروری محروم ماندند.
دستکم در ۵زندان کشور، وضعیت زنان زندانی وخیم اعلام شد:

زندان های قرچک ورامین، سپیدار اهواز، زندان تبریز، زندان مرکزی ارومیه، زندان زنجان

تنها در زندان سپیدار اهواز، بیش از ۵۰ تن از زنان به کرونا مبتلا شدند.
به دنبال مرگ فاطمه علیزاده در زندان ارومیه،‌ دستکم ۲۰۰ زن زندانی دست به اعتصاب غذا زدند.

تخریب گورهای دسته جمعی

طی دو سال اخیر از زمانی که ابراهیم رئیسی ریاست قضائیه آخوندها را برعهده گرفته است، بسیاری از گورهای جمعی شامل گورستان خاوران در تهران تخریب شده اند؛ تلاشی از سوی مقامات رژیم برای از بین بردن تمامی آثار جنایت علیه بشریت در تابستان ۱۳۶۷.

این جنایت علیه بشریت تا امروز ادامه یافته است. آمران و عاملان آن شامل خامنه ای و رئیسی، با مصونیت برسر قدرت باقی مانده اند.

مردم ایران اکنون به انتخابات قلابی این رژیم نه می گویند و خواهان محاکمه و اجرای عدالت در قبال مسئولین کشتار بهترین فرزندان ایران به خصوص در سالهای ۱۳۶۷ و ۱۳۹۸ می باشند.

ادامه مطلب