روز جهانی محیط زیست

جموری اسلامی ایران ، هیچ سیاستی برای حفاظت از محیط زیست ندارد. منابع طبیعی کشور و زیرساخت های آن را تخریب کرده و به آلودگی هوا افزوده است.

سدسازی های بی رویه و برنامه های نادرست برای انتقال آب جهت تأمین برنامه تسلیحات هسته ای رژیم، تأسیس صنایع و تأکید بر کشاورزی غیراصولی و پرمصرف برای درو کردن سود بیشتر در جهت منافع اقلیت حاکم، روند بیابان زایی و خشکسالی در ایران را تسریع کرده است.

بیابان زایی، صرف خشکسالی زمین ها و قنات ها نیست. کاهش حاصلخیز بودن خاک و افزایش مهاجرت نیز از پیامدهای آن است. یکی از عوامل مهاجرت های ناخواسته روستاییان و حاشیه نشینی در اطراف کلانشهر ها کمبود آب و خشکسالی در مناطق مختلف کشور است.

حدود ۲۰درصد از اراضی کشور در نوار کویر واقع شده که از سوی منابع حکومتی به مثابه یک زمین لرزه خاموش تلقی می شود. در حال حاضر ۱۸ استان از ۳۱ استان و ۹۷ شهر ایران درگیر بیابان زایی هستند و این تعداد سالانه در حال افزایش است. (سایت حکومتی گسترش نیوز – ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰)

آلودگی هوا یکی دیگر از بلایای ناشی از سیاست های رژیم

آلودگی هوا در حال افزایش است و تنوع زیستی در ایران تخریب بی سابقه ای را متحمل شده است. از دلایل مهم این آلودگی انتشار بی رویه کربن است. آماری که توسط پروژه جهانی کربن منتشر شده نشان می دهد ایران با انتشار سالانه ۶۴۸ میلیون تن دی اکسید کربن، هفتمین آلوده کننده هوا در جهان است.

خشک شدن دریاچه ارومیه، خشک شدن زاینده رود در اصفهان، طوفان گرد و غبار و مه در جنوب غربی استان خوزستان، کمبود آب در سراسر کشور و همچنین میزان نگران کننده آلودگی هوا در تهران و کلان شهرهای دیگر، از مهمترین فاجعه های زیست محیطی در سالهای اخیر است.

به گفته عیسی کلانتری، رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست، ایران اکنون در میان کشورهایی است که بالاترین میزان فرسایش خاک، بهره برداری غیر مجاز از منابع آب زیر زمینی و بیابان زایی را دارند. امروز حتی یک تالاب یا دریاچه زنده در کشور وجود ندارد. (خبرگزاری حکومتی ایسنا – ۲۳ مهر ۱۳۹۶)