خبر توقیف کشتی بارکشی کره ای در آبهای بین المللی خلیج فارس ، توسط سپاه پاسداران دنیای سیاست را در شوک فرو برد.
دیکتاتوری حاکم بر ایران ، که در زیر فشارهای تحریم اقتصادی ، در بحران مالی بیسابقه ای قرار گرفته و قادر به تأمین هزینه های جنگ افروزانه و تروریستی خود نیست ، با سوء استفاده از دوران انتقال قدرت در امریکا و عدم تمایل دولت فعلی به ورود به تنشهای جدی ، اقدام به توقیف کشتی باری کره جنوبی ، با بهانه نقض قوانین محیط زیستی زده است تا با تحت فشار دادن حلقات ضعیف و صلح طلب تحریم کننده ، باج خواهی خود را به صحنه اقتصادی گسترش داده و میزان ۷ میلیارد دلار از بدهی های بلوکه شده اش در بانکهای کره جنوبی را آزاد کند.
این سیاست رژیم در صحنه سیاسی نیز مسبوق به سابقه است، آنجا که رژیم با دستگیری افراد بیگناه دوتابعیتی و یا شهروندان دیگر کشورها و گروگانگیری افکار عمومی و خانواده های آنها ، دست به مبادله آنها با تروریستهای دستگیر شده و محبوس در زندانهای اروپا و امریکا میزند .
متاسفانه با کوتاه آمدن دولتهای غربی و آزادی تعدادی از گروگانها در قبال آزادی تروریستهای محبوس در زندانها ، رژیم در تکرار توطئه خود تشویق شد و در حال حاضر لیستی بلند بالا از این درخواست رژیم روی میز این دولتهاست.
اما اکنون رژیم با گسترش این سیاست به سایر زمینه ها ، از جمله خطوط کشتیرانی، وارد مرحله جدیدی از گروگانگیری گردیده است. البته واکنش قاطع دولت کره جنوبی و اعزام ناوچه های ضد دزدان دریایی به سمت خلیج فارس ، که حکایت از جدیت این اقدام در حساسترین و استراتژیک ترین آبراه بین المللی دارد ، خود رژیم را نیر به وحشت انداخته ، بطوریکه در صحنه مطبوعاتی سعی میکند ( همچون نمایش انتقام سخت ) ضمن بی اهمیت جلوه دادن این امر، موضوع را همزمان با بازدید مقامات کره ای از ایران بطور محرمانه و خودمانی حل و فصل نماید .
اما آیا رژیم موفق میشود سیاست گروگانگیری اش را از صحنه سیاسی به صحنه اقتصادی هم بکشاند؟
آیا قدرتهای بین المللی حاضرند در قبال باج خواهی رژیم در این آبراه حساس جهانی سکوت کنند؟
این سوالاتی است که باید در آینده منتظر جواب آن بود ، اما هر قدم عقب نشینی دولتهای غربی در قبال رژیم ، نه تنها او را به احترام گذاشتن به میثاقهای بین المللی وادار نخواهد کرد ، بلکه او را در ادامه سیاست گروگانگیری و باجگیری تشویق خواهد کرد.
محسن ترکمن