وداع با بریتانیا: روزنامه‌های اروپایی می‌پرسند ‘آیا برگزیت ارزشش را داشت؟’

در پی توافق بریتانیا و اتحادیه اروپا بر سر روابط تجاری در دوران پسابرگزیت، نگاه روزنامه‌های اروپایی به وقایع آتی دوخته شده است.

بسیاری از مفسران عقیده دارند که بریتانیا شاید از افزایش قیمت‌ها و هرج‌ومرج ناشی از عدم توافق اجتناب کرده باشد، اما نظرشان بر این است که این کشور باید نگران تعرفه‌های بیشتر باشد.

آرنود دو لا گرانژ، نویسنده روزنامه فرانسوی راست میانه فیگارو، می‌گوید که بریتانیا باید برای رسیدن به توافق با دیگر کشورها شتاب کند. به نوشته او “سال ۲۰۲۱ سالی است که بریتانیا پا به عرصه ناشناخته‌ها می‌گذارد.”

خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا

روزنامه محافظه‌کار رژپوسپولیتا در لهستان معتقد است که “هزینه سیاسی این قرارداد شاید در نهایت بیشتر از هزینه اقتصادی آن باشد، چرا که درزهای پادشاهی دارد می‌شکافد.”

به گفته این روزنامه “لهستان نه تنها تکرار تحرکات استقلال‌طلبانه در اسکاتلند را پیش‌بینی می‌کند، بلکه اتحاد ایرلند نیز امری ممکن است.”

مارتین وولف، نویسنده آیریش تایمز، می‌نویسد که این توافق “روابط کاری با همسایگان نزدیک و شرکای اصلی اقتصادی بریتانیا را حفظ می‌کند” و عقیده دارد که مزیت این توافق برای اتحادیه اروپا این است که “می‌تواند با سرعت بیشتری به طرف اهداف مشترکش حرکت کند.”

به گفته او بریتانیا “امتیازهای سنگینی داد، از جمله در ارتباط با پولی که به اتحادیه اروپا بدهکار بود، مرز در جزیره ایرلند، و درخواست اتحادیه اروپا مبنی بر قوانین و استانداردهای یکسان برای کسب‌وکارها.”

در این بین اندریک وو، تحلیلگر بلژیکی سیاست اروپا، به تلویزیون دولتی این کشور گفت “اگر بریتانیا می‌خواهد با اتحادیه اروپا، یعنی بزرگترین بازار صادراتش، تجارت کند، چاره‌ای جز احترام به مقرارت اتحادیه اروپا ندارد. این امتیاز عظیمی بود که آن‌ها مجبور به دادنش شدند.”

روزنامه چپ میانه لوموند در فرانسه نیز بریتانیا را متهم کرده که “بخش مالی، شش اقتصادی کشور، را کاملا به حال خود رها کرده است”، اما استدلال می‌کند که این توافق یک “پیروزی مقدس برای بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا، است”.

دی ولت، روزنامه راست میانه آلمانی، می‌گوید که دولت بریتانیا دیگر نمی‌تواند مشکلاتش را “گردن اتحادیه اروپا بیاندازد.” به گفته این روزنامه “دیگر نمی‌توان مثل سابق اتحادیه اروپا را مسئول کمبودهای زندگی معرفی کرد و بر زخم مردم مرهم گذاشت.”

در این توافق خیلی مشخص به مساله جبل‌الطارق پرداخته نشده است، و آینده آن به مذاکره میان اسپانیا و بریتانیا بستگی خواهد داشت.

خوان کاسیاس بایو، نویسنده روزنامه محافظه‌کار آب‌س، جبل‌الطارق را “فرصت سوخته برگزیت” معرفی می‌کند و نسبت به مشکلات آینده هشدار می‌دهد.

او وزارت خارجه اسپانیا را متهم به “ضعف” کرده است و می‌گوید نه برگزیت و نه علاقه اکثر ساکنانش به ماندن در اتحادیه اروپا کمکی به یافتن راه‌حلی ساده نخواهد کرد.

روزنامه اقتصادی ایل سوله، چاپ ایتالیا، نیز می‌گوید “وضع پیش از این که بهتر شود بدتر خواهد شد.” این روزنامه اضافه می‌کند که سال جدید محکی خواهد بود برای این تصور در بریتانیا که “هر چه به خاطر خروج از اتحادیه اروپا از دست بدهیم، با توافق‌های تجاری با دیگر نقاط دنیا مجددا به دست خواهیم آورد.”

تعداد مفسرانی که از خروج بریتانیا ابراز خوشحالی کرده‌اند زیاد نیست، اما روزنامه لیبرال نپساوا، چاپ مجارستان، می‌گوید اتحادیه اروپا “با برگزیت پیروز هم می‌شود، چرا که با این کار از عضوی که مرتب از ادغام بیشتر می‌نالید خداحافظی می‌کند”.

اشپیگل، مجله لیبرال آلمانی، معتقد است که “در این چند سال جنون‌آمیز قاعدتا باید به برگزیت عادت می‌کردیم، اما پشت کردن لجاجت‌بار یک کشور اروپایی به ایده اروپای متحد و آینده مشترک همچنان دردآور است.”

گازتا ویبورچا، روزنامه لیبرال چاپ لهستان، می‌گوید برگزیت اروپا را “تضعیف” کرده است، اما “حداقل اجازه می‌دهد که روابط عادی شود، و با آرام شدن فضا، اتحادیه اروپا نه تنها دشمنی در کنار خود نخواهد داشت، بلکه شاهد همسایه‌ای نسبتا دوستانه خواهد بود که وضع اقتصادی خوبی هم دارد”.

اما به نظر برخی از مفسران باید از رفتار بریتانیا در دوره عضویتش در این اتحادیه درس گرفت.

روزنامه ماگیار هیرلاپ که نظرات دولت اروپاگریز مجارستان را منعکس می‌کند می‌گوید “رهبران اتحادیه اروپا اصلا از برگزیت درس نگرفته‌اند… تمرکزگرایی بیش از اندازه و بی‌احترامی به حق حاکمیت اعضا کار خطرناکی است”.

ژان-مارک ویتوری به رادیو فرانس اینتر گفت که برگزیت “می‌تواند فرصت شگرفی برای اروپا باشد، به این شرط که بدانیم چطور از آن استفاده کنیم.”

به نظر روزنامه آلخمین دخبلات، چاپ هلند، این توافق نوعی موفقیت در “کاهش آسیب” است. به گفته این روزنامه “هیچ کشوری به پیروی از بریتانیا خواهان خروج نشد، و تلاش‌های بریتانیایی‌ها برای مذاکره جداگانه با کشورها، و ایجاد تفرقه در اتحادیه اروپا، شکست خورد.”

و روزنامه ایتالیایی ایل پست نیز موافق است که اتحادیه اروپا “توانست متحد باقی بماند… و به شکلی بی‌شائبه از یکی از اعضای کوچک خود دفاع کند – ایرلند”.

به گفته این روزنامه “برخلاف پیش‌بینی بعضی‌ها در سال ۲۰۱۶، ما شاهد یک رخداد دومینووار نبودیم: بلکه برعکس – اجماع به نفع نهادهای اروپایی بیشتر نیز شده است.”