سیامک مقیمی زندانی سیاسی بازداشتی اعتراضات آبان ۹۸ دست به خودکشی زد، آیا سناریوی بهنام محجوبی در حال تکرار است؟

سیامک مقیمی، زندانی سیاسی زندان تهران بزرگ و یکی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، ساعات پایانی شب چهارشنبه ۶ اسفندماه در پی اقدام به خودکشی از طریق بریدن رگ دست و شکم خود به بیمارستان منتقل شد. آقای مقیمی بهمن ماه ۹۸ توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد که با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی ۵ سال از آن قابل اجرا است. او در جریان اعتراضات سراسری در شهرستان پرند بازداشت و نهایتا به زندان تهران بزرگ منتقل شد. علیرغم ابتلای آقای مقیمی به بیماری اعصاب و روان و بستری طولانی مدت وی پیش از بازداشت، با بی توجهی مسئولان، کماکان در زندان تهران بزرگ در حال تحمل حبس است.

“سیامک مقیمی ساعت ۱۲ شب از طریق بریدن رگ دست و پاره کردن شکم خود دست به خودکشی زد و به بیمارستان منتقل شد. مسئولان زندان وسایل او را نیز از بند جمع آوری و خارج کردند”.

وی تحت تاثیر صحبت های میرزاآقایی، رئیس اندرزگاه خطاب به زندانیان اعتراضات سراسری آبان ماه، مبنی بر اینکه “هیچ حقی به شما تعلق نمی گیرد” دست به خودکشی زده است. مسئولان زندان با تشکیل شورای انضباطی در زندان و پرونده های انضباطی برای زندانیان، آن ها را با محرومیت از مرخصی و تعلق نگرفتن حق آزادی مشروط تهدید می کنند. این اقدام مشکلات روحی و روانی مضاعفی را براى برخی زندانیان ایجاد کرده است.

سیامک مقیمی، در جریان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸ در شهرستان پرند توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه بازداشت و به بازداشتگاه این نهاد و با پایان مراحل بازجویی به زندان تهران بزرگ منتقل شد.

آقای مقیمی در بازپرسی دادسرای پرند تفهیم اتهام شد و پس از ارسال پرونده به شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی محمدرضا عموزاد، رئیس این شعبه از بابت اتهامات “اجتماع و تبانی، فعالیت تبلیغی علیه نظام، توهین به رهبری، توهین به رئیس جمهور” مجموعا به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد.

به استناد ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد، یعنی ۵ سال حبس در خصوص وی قابل اجرا خواهد بود.

آقای مقیمی پیشتر نیز در تاریخ ۵ بهمن ماه ۹۸، در پی مطلع شدن از صدور حکم ۱۰ سال حبس توسط دادگاه انقلاب تهران دست به خودکشی زده بود.

بازداشت، محکومیت و تداوم حبس این زندانی در حالی صورت گرفته که وی تا یک هفته پیش از بازداشت به صورت طولانی مدت جهت درمان در آسایشگاه بیماران اعصاب و روان بستری بوده و تحمل حبس در این شرایط وضعیت وی را وخیم تر کرده است.